اسرافکاریم یا خودنما؟
هر وقتی بناهای 14 طبقه مسکونی، مهمانخانه‌ها، کاشانه حسن، طربخانه‌های زیادرا مورد استفاده قرار می‌دهیم، از آن فخر و افتخار می‌کنیم.
امروز، اگر گذرتان به مرکز شهر کولاب بیفتد، بنای چهارطبقه خراب‌شده حکومت شهررا می‌بینید. آن‌را رئیس سابق دو سال قبل تعمیر کرده بود. ولی عنایت‌زاده بهرام رئیس شهر شد و آن‌را گویا “بمبباران” کرد. آن‌را کاملا از سر نو تعمیر اساسی می‌کند.
حدود 15-20 میلیون سامانی برای ایت تعمیر مصرف خواهد شد. آیا بهتر نمی‌بود، در یک گوشه این شهر باز یک بنای دیگر یا کارخانه‌ای می‌ساختند که حداقل 50-60 نفر کولابی بیکار صاحب جای کار می‌شدند؟ قانون تنظیم‌را برای مردم سخت می‌گیریم و چرا خود این قدر اسرافکاری کرده، به هوا پاش دادن میلیونها سامانی بوجه مشغولیم؟
هزارها شهروندان ما مهاجررت کاری قرار دارند و ما فقط هتل‌سازی و خان‌فروشی داریم؟ بناهای تاریخی گذشته‌را برمی‌کنیم و بناهای مسکونی مناره‌دار می‌سازیم. کارها خوبند گفته فقط رقص و سرود نمایش می‌دهیم. در دنیا کمترین، پست‌ترین سبد استعمالی، حقوق کمترین‌را داریم و عیدهای پرخرج برگزار می‌نماییم؟
کی خودنمایی‌را ترک می‌کنیم؟ 70 شهر و نواحی پُر از گدا و فقیر، بچه‌های گرسنه داریم، ولی افتخارفروشی الکی می‌کنیم؟
نور‌الله حسن‌اف، روزنامه‌نگار
Комментарии (0)