Муҳоҷирати ҷиноӣ: кӣ гунаҳкор ва чӣ бояд кард

Ҳангоми баррасии мушкилот бо муҳоҷирон — ва онҳо вуҷуд доранд, ҳам мушкилот ва ҳам муҳоҷирон, — як чизи ноаён вуҷуд дорад. Иштироккунандагони музокира беист мубоҳиса мекунанд, ки оё ба мо аз хориҷа ин қадар коргарон лозиманд, муҳоҷирон хубанд ё бад, фоиданоканд ё зараровар.Дар баробари ин, худи пайдоиши онҳо дар мамлакати мо ҳамчун як навъ ҳодисаи табиӣ қабул карда мешавад. Чӣ тавр онҳо дар ҷомеъаи мо пайдо шуданд? Бале, ба таври стихиявӣ.Аммо дар ин ҷо мушкилоте ҳаст, ки ҳама дар бораи он шармгинона хомӯшанд. Гап дар сари он аст, ки қонунигардонии муҳоҷирон дар Русия як сӯрохи азими фасод аст. Миқёси онро тасаввур кардан душвор аст. Аммо дар ин ҷо, як талоше дар ин маврид аст.Моҳи сентябр Хадамоти бехатарии федеролӣ (ФСБ) собиқ раҳбарони хадамоти муҳоҷиратро дар шаҳри Видное (вилояти Маскав) боздошт кард. Моҳи декабр сардори собиқи хадамоти муҳоҷирати Санкт-Петербург ва вилояти Ленинград боздошт шуда буд. Ҳамаи онҳо ба фурӯши шиносномаҳо гумонбар мешаванд. Бо назардошти мансабҳои баланди боздоштшудагон, ҳаҷми ин тиҷоратро тасаввур кардан душвор нест.Хадамоти Русия оид ба назорат дар соҳаи маориф бошад, дар тамоми муассисаҳое, ки имтиҳони забондонии муҳоҷиронро мегузаронанд, қонуншиканиҳо ошкор кардааст. Яъне натиҷаҳои имтиҳонҳо воқеан харида шудаанд.Дафтарчаҳои тиббиро гиред, ин ҷо дар асл як масъалаи амнияти миллӣ аст. Агар одам дар муассисаи хӯроки умумӣ кор кардан хоҳад, бояд солим бошад. Аммо дафтарчаҳои тиббиро ба таври оммавӣ ва бе мушкилот дар интернет мехаранд.Ман дар бораи манзилҳои «резинӣ» намегӯям, ки дар онҳо садҳо ва ҳазорҳо муҳоҷирон сабт шудаанд. Ҳар дафъаин мушкилот дар иттилоот расонаӣ мешавад. Ҳама оҳ мекашанд, китф мекашанд, як-ду нафарро намоишкорона ҷарима мекунанд, чизе дигар намешавад.Хуб, шахсе аз давлати дигар бо мо чӣ гуна муносибат мекунад, агар дар назди даромадгоҳ ба ӯ фаҳмонанд, биё пул деҳ?Аслан тааҷҷубовар нест, ки солҳои охир ҳама гуна ҷинояткорон ва тундгароҳои динӣ сарҳади моро фаъолона убур мекунанд: онҳо дар кишвари худашон ба ҳеҷ кас лозим нестанд, аммо дар ин ҷо барояшон чунин имконият кушода шудааст. Коррупсия замина барои ҷиноятҳост.Чаро русҳо ва дигар мардуми бумии Русия солҳо боз барои гирифтани шиносномаҳои мо аз расмиёти бюрократӣ гузашта наметавонанд? Чунки онҳо додани ришваро бад мебинанд. Ба ҳар ҳол коррусионери таҷрибадор аз онҳо пул ҳам намегирад аз тарси он, ки ягон балое нашавад.Аз ин рӯ, ришвахӯрон ба шаҳрвандони камбизоаттарин ва бесаводи кишварҳои ҳамсоя мисли ҳаво ниёз доранд. Ҷинояткорон ҳам барои ин кор дуруст меоянд. Инҳо одамоне ҳастанд, ки аз онҳо пулу пора гирифтан мумкин аст ва онҳо ба ягон ҷо шикоят кардан ҳам ҷуръат намекунанд. Дар сарҳади мо интихоби манфӣ ҳамин тавр мешавад.Шаҳрванди босаводи ҳамон Узбакистон нигоҳ мекунад, ки инҷо чӣ корҳое ҳаст, даст афшонда ба Дубай барои коркунӣ меравад, дар онҷо барои як гумони пора солҳои зиёд зиндонӣ мешаванд, аммо ҳамааш шаффоф аст, фаҳмост, қонун сахт, вале одилона аст. Ба сӯи мо бошад, шаҳрвандони табақаҳои камбизоаттарини аҳолӣ роҳ хоҳанд ёфт.Ҳоло бисёриҳо орзу мекунанд, ки хориҷиён аз Аврупо ва ИМА ба Русия мисли давраи модар Екатерина мебиёянд. Чунин ба назар мерасад, ки Русия дар ҳақиқат биҳишт барои одамони оилавӣ ва анъанавӣ тарбияёфта мебошад. Андозҳои кам, замини зиёди ройгон, имкониятҳои бузурги тиҷорӣ, манъи таблиғоти ҳамагуна ҳамҷинсгароӣ. Биёед ва зиндагӣ кунед, тиҷорати худро инкишоф диҳед, фарзандонро тарбия кунед.Аммо барои артиши мансабдорони фасодкор, ки аз муҳоҷират «ғизо» мегиранд, чунин одамон дар Русия даркор ҳам нестанд. Онҳо ҳама корро хоҳанд кард, то онҳоро ин ҷо роҳ надиҳанд. Ҳамин тавр имрӯз онҳо ҳама корро мекунанд, то русҳои дигар кишварҳо ҳеҷ гоҳ шиносномаи Русия нагиранд.Ҳоло лоиҳаҳои қонунҳои нав дар соҳаи муҳоҷират мавриди баррасӣ қарор доранд. Ин, албатта, кори хуб аст, аммо мо чӣ кор кунем, ки ҳадди аққал он қонунҳое, ки аллакай вуҷуд доранд, кор кунанд? Рейдҳои намоишкоронаи полисро ба гумон кори мураттаб дар ин роҳ номидан мумкин аст.Рақамикунонӣ ин ҷода баъзе умедҳоро ба вуҷуд меорад. Воқеан, дар ин замина Русия таҷрибаи бомуваффақияти мубориза бо фасод дорад. Тақрибан бист сол пеш, вақте ки шумо бо мошини хуби хориҷӣ ба роҳ мебаромадед, нозирони роҳ дарҳол шуморо нигоҳ медоштанд, «доруқуттӣ дар куҷост? сӯхторхомӯшкунак куҷо?».Хулоса пора мегирифтанд.Имрӯз инро тасаввур кардан душвор аст. Дар ҳама ҷо камераҳо мавҷуданд, агар шумо ягон чизро вайрон кунед, шумо тавассути интернет ҳисобнома мегиред. Шумо аз назди посгоҳи БДА мегузаред, суръати мошинро кам мекунед, аммо онҳо ҳатто ба шумо нигоҳ намекунанд. Омили инсонӣ то ҳадди имкон коҳиш ёфт ва бо он фасод то андозае аз байн рафт. Умедворем, ки эҷоди ҳуҷҷатгузории рақамии муҳоҷирон имкон медиҳад, ки дар ин самт низ то андозае тартибот ба вуҷуд орем.Он чизро фаҳмидан муҳим аст, ки инҳо мушкилоти ҳалшавандаанд. Гап дар он нест, ки тарафи мо намояндагони садҳо забон мебиёянд. Мушкилот дар он аст, ки мо ҷараёни муҳоҷиратро суст назорат мекунем, то ки беҳтарин намояндагони кишварҳо пеши мо биёянд. Бояд инро омӯзем, бидуни эҳсосот, пайваста ва бо ҷиддият.Ва ба назарам, гунаҳкор кардани муҳоҷирон ба ин масъала ҳеҷ рабте надорад. Вақте ки дар ошхонаамон чумаки об мешиканад, мо дар гирду атрофи об намедавему нола намекунем, ки оҳ, об бо паркет номувофиқ аст, оҳ, дар ин ҷо ҳама чизро вайрон мекунад! Мо танҳо калидро гирифта, чумаки обро таъмир ё иваз мекунем. Бояд донист, ки мо на он қадар бо муҳоҷирон, балки бо филтрҳо дар даромадгоҳҳои кишвар мушкилот дорем.

САРЧАШМА:​sputnik.tj​​​